เรือฮ่าง

            โอ้เรือฮ่าง วางภาระ ขณะนี้
            ลอยวารี สงบว่าง กลางน้ำใส
            สมสง่า ล้ำคุณค่า ตราตรึงใจ
            น่าเคารพ นบไหว้ ในพระคุณ

พ่อไก่

         พ่อไก่ขัน ยืนผงาด ประกาศกร้าว
            ตะวันเล่า ก็เรืองแสง แห่งวิถี
            ใช่ไก่ขัน แล้วตะวัน จึงพลันมี
            โถความดี ที่หลงโอ่ โอ้ระทม

เห็นกล้วยไม้

                เห็น'กล้วยไม้ 'ใช้เตือนใจ ว่า'ใกล้ม้วย'
            เคยบานสวย ช่วยเตือนสอน ตอนร่วงเสีย
                ที่สดใส หายไปหมด อดใจเพลีย
            เลิกละเหี่ย ด้วยเจนจบ จึ่งสงบเย็น

เชิญชิมได้

            ภาษาสวย รวยเสียง สำเนียงเสนาะ
            แสนไพเราะ ฟังเพลิน เจริญจิต
            เชิญชิมได้ ผลไม้ ให้ลองพิศ
            เจริญจิต คึกคักค้า น่ามาเยือน

ฮึดสุดท้าย

            หากชีวิต จะต้องสิ้น ถูกกินฟรี
          เสียศักดิ์ศรี ทั้งที่มี ทางต่อสู้
          ฮึดสุดท้าย บีบให้แน่น คอศัตรู
          ใครจะตาย ใครจะอยู่ เดี๋ยวรู้เอง

สัจจธรรม

         สัจจธรรม ความจริง ชายหญิงเอ๋ย
            แม้ไม่เคย แก่และตาย แต่ผวา
            ยังลุ่มหลง มัวเมา เขลาจริงนา
           เป็นธรรมดา ทุกๆคน ไม่พ้นเลย

ครรชนี

            ดรรชนี ชี้ที่ไหน ได้ดังจิต
         ทั้งมวลมิตร ทรัพย์สิน สิ้นสงสัย
           สุขภาพดี ทั้งกายจิต พิชิตชัย
         ยั่งยืนไป ให้วันเกิด ตลอดกาล

ยอด

            ยอดเจดีย์ ยอดไม้ ยอดใบหยก
         ล้วนต้องตก ในกฏ ไตรลักษณ์หนา
         มองเห็นยอด นึกถึงราก ฐานค้ำมา
             จึ่งสง่า งามแท้ แก่ตนเอง

ณ.แน่งน้อย

               ให้สมบรูณ์ พูนสุข เกษมศานต์
               ดั่งบัวบาน ผ่องแผ้ว แวววิมุติ
               ด้วยกุศล ผลบุญ อันพิสุทธิ์
               คุณพระพุทธ-รักษา ณ.แน่งน้อย

ใครกำหนด

                       แม้สลับ สับกลาง หว่างวิถี
                        ทั้งชั่วดี จะมี ใครกำหนด
                      ในบทบาท ชีวิต ที่เลี้ยวลด
                    ตนสร้างกฏ กรรมแท้ แก่ตนเอง

จากกันไป

                 ณ.   วันหนึ่ง ซึ่งคือวัน ฉันลาจาก

                 ที่     ทิ้งซาก อย่างเด็ดขาด ไม่พลาดเป้า

               อยู่    เคยสร้าง กรรมการุณ อุ่นใจเรา

             ใหม่   ไม่เหงา เรามีทุน อุ่นใจเอย

ช่างเขาเถิด

                  ใครดูถูก เกลียดชัง ช่างเขาเถิด
               ความประเสริฐ เกิดในใจ ใครไม่เห็น
                  มุ่งมั่นสู่ กุศลกรรม ไม่ลำเค็ญ
               ความจำเป็น ต้องการจบ พบนิพพาน

เรือน้อย

                             อุปมา เรือน้อย ลอยวารี
                           ดั่งชีวี เคว้งคว้าง หวังฝั่งฝัน
                       ต้องโต้คลื่น ต้องฝืนลม ข่มจาบัลย์
                    สบสุขสันต์ พลันเห็นฝั่ง ทางนิพพาน

อาลัยสืบ

          เพราะป่าช่วย รักษา สมดุลโลก
       เหตุต่องโศก เกิดขึ้นมา ป่าสูญหาย
       ทั้งน้ำป่า ทั้งร้อนแล้ง โลกวอดวาย
       พวกผู้ร้าย ไม่หลุดพ้น กฏแห่งกรรม

วัดในใจ

         เมืองไทยเรานี้ ล้วนมีคุณค่า
     ทั้งวัดทั้งป่า ชวนมาชื่นชม
     สีสรรสดสวย รุ่มรวยอารมณ์
     แล้วหันมาชม วัดในใจเรา
         โน่นแน่ะโคนไม้ โน่นแน่ะเรือนว่าง
     ปล่อยจิตวาง ว่างจากตัวตน
     กิเลสตัณหา มานะทิฏฐิ
     ดอกบัวเริ่มผลิ สุทธิในกมล เอ่อ เอ้อ เออ เอย...
    

ฝนกระหน่ำ

          ฟ้ามืดดำ คำรามก้อง นกร้องจ้า
        เมฆต่ำมา พายุซ้ำ กระหน่ำทั่ว
      ฝนสาดใส่ ต้นไม้โยก แลน่ากลัว
    ชุ่มโชกทั่ว หัวระแหง แก้แล้งเอย