เหมือนเกิดใหม่

               เหมือนเกิดใหม่ ใจผ่องแผ้ว ที่แคล้วคลาด
                 ให้อนาถ นึกย้อนไป ไฟฉุนเฉียว
                    เคยสุมหัว เผาใจ เร่งคลายเกลียว
                      ด้วยหวาดเสียว กลัวตก นรกรอ

วันเกิดฉัน

                   ด้วยวันเกิด ของฉัน นั้นแปลกไหม
                      ไม่มีใคร จำได้ ให้สับสน
                      ฉันก็รู้ แค่ว่า เกิดเป็นคน
                      ทำหน้าที่ ของตน ให้วัฒนา
                  ชื่อพี่น้อง ทุกคน พระตั้งให้
                     ผูกดวงได้ วันเดือนปี มีครบถ้วน
                     มีแต่ฉัน ได้คำตอบ ที่ยียวน
                     กอติดอวน สวะนั่น แม่ฉันไง
                 วันเดือนปี ครูสุนทร สอนให้จำ
                     อุปโลกน์ซ้ำ วราภรณ์ ครูตั้งให้
                     ได้หลักฐาน ได้เข้าเรียน ได้เข้าใจ
                     โลกสดใส ได้ซาบซึ้ง ถึงเมตตา
                 โรคเลือดจาง ขวางเติบใหญ่ ให้ซีดเซียว
                      เฮโมแท๊ปเชียว ที่เติมเต็ม วิตามินได้
                      นานเป็นปี ที่กินยา ครูลำไย
                      พรหมวิหารไซร้ ในพระคุณนี้ ที่ไม่ลืม