ดาวพราวฟ้า

                       ชมดวงดาว พราวฟ้า นาทีนี้
                       เคล้ากวี ขับขาน หวานเสนาะ
                       ด้นต่อตาม วิถีไทย แสนไพเราะ
                       เป็นมรดก ยกเฉพาะ (ผู้)ที่คู่ควร

เลี้ยงชาวโลก

                  งานสวน,นา สร้างอาหาร เลี้ยงชาวโลก
                       คราวิปโยค ภัยพิบัติ อาจหิวโหย
                  เป็นบุญใหญ่ แก้ทุกข์ได้ ไม่โอดโอย
                       ราวฝนโปรย ชุบวิญญา มหาชน

ดุจดรุณี

                     เธอสะอาด บริสุทธิ์ ดุจดรุณี
                  แทรกชีวี โผล่พ้นดิน ถิ่นอาศัย
              หวังเห็นเธอ ได้อยู่รอด และปลอดภัย
                  โลกสดใส เพราะใส่ใจ ดูแลกัน

โลกใต้น้ำ

            โลกใต้น้ำ...งามอย่างนี้...สีฉูดฉาด
            ใสสะอาด.......สัตว์จึงมี.......ชีวีได้
            เป็นแหล่งรวม..ทั้งอาหาร..และหลบภัย
            สัตว์อยู่ดี......คนอยู่ได้......น่าไปชม

ช่องทาง

                  เป็นช่องทาง พรางสายตา มีฝากั้น
                  กุหลาบนั้น ดึงสายตา พวงหนาแน่น
                  ทั้งไม้เลื้อย ทั้งไม้พุ่ม คลุมเขตแดน
                  คือแบบแผน การแต่งสวน ให้ชวนมอง

น้องหนู

                    เหมือนน้องหนู ชูใบหน้า มาสลอน
                 เตรียมเข้านอน ง่วงนักหนา ลาหลับฝัน
                       พรุ่งนี้เช้า เราจะไป ทำบุญกัน
                      เธอและฉัน ร่วมรักษา ประเพณี

ดาษดา

                     ช่างดอกดก ดาษดา นัยตาค้าง
                         บานสพรั่ง พร่างพรู ดูฉงน
                ดอกสดล้วน หรือประดิษฐ์ มาปลอมปน
                           ถึงฉงน ก็ยังงาม อร่ามตา

สัตตบุษย์สุดสกาวขาวสง่า

                     น้อมบูชา พระปฏิมา พาวิมุติ
                   ด้วยสัตตบุษย์ สุดสกาว ขาวสง่า
                   บานรับแสง อรุณเริ่ม เติมวิญญา
                    หายอ่อนล้า นำพาพ้น อนธการ

รักตัวเอง

                       รักตัวเอง เพราะเห็นได้ ในคุณค่า
                   กว่าเกิดมา กว่าเติบใหญ่ ใช่เรื่องง่าย
                   ต้องอาศัย ในพระคุณ ห้อมล้อมกาย
                   ความดีไซร้ จ่ายจุนเจือ เพื่อตอบแทน
                        หากผู้ใด ไม่รู้คุณ ทำลายค่า
                    สิ่งดีกว่า แย่งกอบโกย โหยทุกสิ่ง
                    คนผู้นั้น เห็นแก่ตัว ชั่วจริงจริง
                    ไม่ควรนิ่ง เร่งขจัด ขัดเกลาเทอญ

ก่อนสมองจะฝ่อลง

                  ฉันเขียนกลอน สอนตน หวังพ้นทุกข์   และสนุก คิดหาคำ ตามพระสอน
                  จบบทลง ได้แง่งาม ตามวรรคตอน        ช่วยสะท้อน ก่อนสมอง จะฝ่อลง

แจกันแตก

                  แจกันแตก ให้แปลกใจ ใครทำตก
                      ทุกคนยก นิ้วชี้ตัว ไม่กลัวผิด
                    แตกแล้วไป จะใครทำ ไม่ซ้ำคิด
                   ยกความผิด จิตไม่ตก ยกโทษกัน

มะละกอ

                     มะละกอ พันธุ์ดีๆ มีกล้าแจก
               ใช่เรื่องแปลก คนแต่ก่อน เฝ้าสอนสั่ง
                    ผู้รับแจก แลกน้ำใจ ไมตรีจัง
                   แจกคืนมั่ง สังคมเอื้อ เจือจุนเอง

รูปสร้างรูป

                  ภาพงดงาม...ความดี...มีศิลปะ
                  เป็นนัยยะ....ว่า'รูป'....คือต่างสี
                  รูปสร้างรูป...เรื่อยไป...ในภพนี้
                  กว่า-ยินดี...รูปจบ...พบนิพพาน

รุ้งทาบฟ้า

                    รุ้งทาบฟ้า มาพร้อมฝน ระคนแดด
                ซ้อนแบบแฝด แต่เสียดาย ได้เห็นเดี่ยว
                ฝนหายแล้ว ตกเม็ดใหญ่ แค่แป๊บเดียว
                แดดแรงเชียว หกโมงเย็น เป็นประกาย

หลากสี

    ความแตกต่าง   ที่หลากหลาย   ในความเด่น
         ไม่จำเป็น          ต้องขันแข่ง       แย่งเกาะขา
          เพราะสิ่งดี       ที่ทุกคน              ฝึกฝนมา
          รวมกลุ่มพา     โลกสดใส         ใด้เปรมปรีดิ์
   แต่ความต่าง          ทางความคิด     ติดปมด้อย
          ทั้งสวมรอย      ทั้งกล่าวหา        น่าบัดสี
          ทั้งริษยา            พยาบาท            จ้องโจมตี
          จากภพนี้           มีแต่ตก               นรกรอ        
                 
              

ญาติธรรม

                     ฉันมีเพื่อน ร่วมทุกข์ อยู่เต็มโลก
               ที่อุปโหลก ญาติทางธรรม ความทรงศีล
                  มักสนทนา แต่พระธรรม เป็นอาจิญ
                      ตัดสูญสิ้น กิเลสมาร การก่อเวร

บันทึกบุญ

                     บันทึกบุญ บันทึกธรรม ล้ำเลอค่า
                          โมทนา ในกุศล ผลบุญยิ่ง
                     จงรุ่งแจ้ง แสงแห่งธรรม ได้จริงๆ
                   สุขสันต์ยิ่ง ในวันเกิด บรรเจิดเทอญ

ธรรมยาตรา

      ที่พุทธคยา มหาสถาน การปฏิบัติ 

ทักษิณาวัตร เนสัชชิก ทิ้งความหลง  

ธรรมยาตรา ย้อนเส้นทาง ที่เคยทรง 

สู่เขาดง-คสิริผ่าน บ้านสุชาดา

     ยิ่งเลยไป ยิ่งกันดาร ย่านคนจน 

ตาเหลือกล้น ผอมดำ ตามเดินขอ  

บ้างรับจ้าง แบกคานหาม ตามพนอ 

อนาถหนอ นี่แหละหนา ราคาคน

     ที่ร่ำรวย ขาวหล่อสวย ด้วยวรรณะ 

เห็นจะจะ ในความต่าง ทางกุศล 

นำให้เกิด ตามหล่อเลี้ยง พัฒนาตน 

ส่งให้พ้น ความทุกข์เข็ญ ร่มเย็นจริง

     พระพุทธองค์ ทรงดำริ นี้คือทุกข์ 

พ้นจึงสุข มุ่งต่อที่ วิวัฏฏะ 

วางให้ว่าง สติไว คือชัยชนะ 

ผู้สละ โลกสมมุติ วิมุติเอง.                                                                                                                                                                                                                                                                                          

ธรรมะ : คือความจริง

                     ใบไม้อาจ ปลิวไกล ไปต่างถิ่น
                     ไม่อาจสิ้น สันฐาน ดั้งเดิมได้
                     ด้วยมีเชื้อ เจือปน อยู่ข้างใน
                     ธรรมชาติ พิสูจน์ได้ สิ่งใดจริง

บ้านพอเพียง

                  เข้าไปนั่ง หว่างพฤกษ์พง ดงต้นไม้
                     เขียวสดใส ได้สดชื่น ระรื่นจิต
                 มุมข้างบ้าน มีสวนกว้าง เพียงน้อยนิด
                 งามชวนพิศ ตามประสา บ้านพอเพียง

สว่าง,สะอาด,สงบ

                 เขียวสว่าง ทางสะอาด ตัดทุ่งนา    
               สู่เคหา แสนสงบ และงามง่าย
               ดอกต้อยติ่ง บานสะพรั่ง อย่างสบาย       
               ทั้งขวาซ้าย แนบสนิท ชิดทุ่งนา
                   ทิ้งดอกเสร็จ เมล็ดมา น่าเป็นห่วง
               แตกหลุดร่วง กระจายแรง แข่งกันหว่าน   
               งอกแทรกข้าว ราววัชพืช เร่งจัดการ
               ขืนปล่อยนาน ข้าวลีบแล้ว มิแคล้วจน

บนเส้นทาง

                  บนเส้นทาง หว่างพฤกษ์พง ดงหญ้าสวย
                     อาจรุ่มรวย ด้วยความหลง ในสงสาร
                      เพียงมาเยือน มิใช่เหย้า แม้ตระการ
                        พบเพื่อผ่าน วันคืนจบ สยบธรรม

บัวชูก้าน

                     ดูซินั่น...บัวชูก้าน...ทะยานสูง
                 คงหมายมุ่ง...บูชาพระ...ที่ชั้นสอง
                 จะชมบัว...ต้องระเบียง...ก้มลงมอง
                 จึงสมปอง...ได้ชื่นชม...สมความงาม