จันทร์ก็หาย อุทัยก็หด

          จันทร์เศษเสี้ยว ยังสดใส เมื่อใกล้สาง
          สีเริ่มจาง เมื่อฟ้าแจ่ม สุรีย์ฉาย
          เมฆดำมืด พาดผ่านกลบ ฟ้ากลับกลาย
          จันทร์ก็หาย อุทัยก็หด อดชมเอย

ได้อิสระกลับคืนมา

        จะสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ช่างมันเถิด
        สิ่งที่เกิด คือของขวัญ อันล้ำค่า
        เสียเธอไป ได้อิสระ กลับคืนมา
        เตรียมใจว่า ใดๆล้วน อนิจจัง

จันทร์จากลา อาทิตย์เริ่ม เติมเต็มให้

         จันทร์จากลา อาทิตย์เริ่ม เติมเต็มให้
         โลกสดใส ได้แสงสวย ด้วยเคยเห็น
         นกหลากหลาย คล้ายเริงร่า กว่าที่เป็น
         ต่างเลือกเฟ้น เน้นเพลินใจ ในโลกแล

เหมือนอย่างเคย

                   สุริยา ลาลับ ไม่กลับหลัง
                จันทรายัง หลบหน้า นิจจาเอ๋ย
            ทิ้งให้ดาว เบาบาง เหมือนอย่างเคย
             ใยเฉยเมย มองเหม่อไป ไร้แม้เงา

ทบทวนตน

                สิ่งดีๆที่พบพานผ่านชีวิต
          จึงลิขิตปรากฏการณ์งานอักษร
อาจไม่งามตามฉันทลักษณ์ของกาพย์กลอน
        ใช้อ่านตอนทบทวนตนก่อนปลดปลง

ผืนดินทราย

          สะดุดตา สะดุดใจ ให้ค้นหา
     ไร่แห้งคา ผืนดินทราย อย่างไรนี่
     มองออกไป เห็นต้นไม้ ก็มากมี
     แล้งตรงนึ้ เพียงที่เดียว ได้อย่างไร