กลืนทิวา

     เมื่อเมฆา กลืนทิวา พาแสงหด
ใกล้จะหมด ช่วงกลางวัน พลันใกล้ค่ำ
การได้เห็น อาทิตย์ตก เป็นประจำ
จักช่วยย้ำ ความต้องเป็น “เช่นนั้นเอง“

โอ้..สีสัน

โอ้..สีสัน แห่งทิวา ใกล้ลาจาก
ราวจะฝาก ความงาม ประดับจิต
ฟ้าหลากสี สาดแสง สำแดงฤทธิ์
ไล่มลพิษ ให้โลกสวย ด้วยเมตตา

มาเป็นหมู่

อรุณสวัสด ิ์วันจันทร์นะ วันพระด้วย
ท้องฟ้าสวย สงบงาม ยามเช้าตรู่
นกหลากหลาย ให้เจื้อยแจ้ว น่าเอ็นดู
มาเป็นหมู่ กินผักหมด อดเลยเรา

ฉากศิลป์

  ภาพสีสวยสม ชมได้ทุกวัน
ท้องฟ้าบ้านฉัน นั้นเป็นฉากศิลป์
ทั้งเช้า...ทั้งเย็น ยิ่งเห็นยิ่งฟินส์
อากาศท้องถิ่น สดชื่นรื่นรมณ์..เอ้ย..เอย

หลายอารมณ์

     ตะวันตก ช่างผันผก ตลกไหม
ก่อนลาไกล หลายอารมณ์ ข่มใจนัก
แต่ละวัน ภาพแสดง แจ้งประจักษ์
พบแล้วพราก สู่ฉากใหม่ ได้ทุกวัน

จุดเดียวกัน

จุดเดียวกัน เพียงต่างวัน ต่างเวลาถ่าย
ภาพที่ทาย ว่าจันทร์ฉาย ฤ?อรุณฉาน
บรรยากาศ อึมครึมสิ ทิวาวาร!!!!!
ฟ้าตระการ นั่นราตรี ที่เริ่มเยือน

ภาพลวงตา

ราวเทือกเขา ทะมึนม่าน พาดขอบฟ้า
ตะวันลา ใจเริ่มลอย พลอยหงอยเหงา
เห็นเมฆคล้ำ ภาพลวงตา ดั่งเป็นเงา
แนวขุนเขา ณ.ราวป่า น่ารื่นรมณ์

ภาพทุ่งหญ้าและฟ้าสวย

ภาพทุ่งหญ้า และฟ้าสวย แสนสดใส
งามจับใจ ดั่งศิลปิน บรรจงวาด
ทำได้เพียง ถ่ายภาพไว้ ใจเขลาขลาด
มิบังอาจ ในงานศิลป์ สิ้นฝีมือ