- รุ้งจางๆ วางจินตนาการ สะพานโค้ง
ไม่โอ่โถง แค่เยี่ยมยาม ความคิดถึง
แดดบางๆ ฝนเบาๆ เฝ้าคำนึง
ให้ตราตรึง ถึงแสงสี ที่จับใจ
- แล้วหันหลัง หวังชมชิด ทิศตะวันตก
ต้องรีบยก กล้องขึ้นจับ ภาพนั้นไว้
แสงแบ่งสี เมฆแบ่งชั้น กันวิไล
สะกิดใจ ให้เก็บภาพ งามเพียงพอ
มหัศจรรย์พันลึก สีตึกเปลี่ยนแปลงตามแสงสาด
เจ้าของตึกนั้นคือใคร!!! เจ้าของตึกนั้นคือใคร!!!
ฉันอยากขอบใจในความฉลาด
เมื่ออรุโณทัยนั้นไขแสง สะท้อนตึกอย่างแรงแสงสีประกาศ
โอ้!เจ้าตึกแสนประหลาด เจ้าช่างสามารถสร้างความเพลินเอย....
ฝึกหักดิบ ในชีวิต พิชิตกิเลส
ป้องกันเหตุ ตกเป็นทาส ขาดอิสระ
สิ่งใดเกิน หลงเพลินหนัก วาง-ลด-ละ
วิวัฏฏะ คือเป้าหมาย คลาย-ว่าง-เบา
นั่นโขดหิน ที่เกลื่อนกลาด แนวหาดทราย
รึ!สวรรค์ย้าย เคลื่อนที่ตั้ง ยังบ้านฉัน
มลังเมลือง เหลืองอร่าม ฉาบฉายพลัน
ก่อนตะวัน จะปิดฉาก ลาจากไป
อรุณสวัสดิ์ วสันต์เซา เงาผ่านโมก
เห็นปูนโบก ผุดผ่องพราว คราวแสงสวย
แง้มมุ้งง้าง วางมุมกล้อง ช่องอำนวย
เหล็กดัดช่วย วางมือไว้ ให้ภาพคม
แสงจ้าสะท้อนกระทบปูนเปลือยที่ปกติสีตุ่นๆ (ภาพจากช่องหน้าต่างที่มีทั้งมุ้งลวดและเหล็กดัด)
