งูกินตน

                     เกิดกับตาย คล้ายกัน วนวัฏฏะ
                   พอเถอะนะ กงกรรม ซ้ำซากไหม
                    งูกินตน หมดตนนั่น พลันว่างไป
                       คืออุบาย หมายจบ สงบวาง

แค่รู้เห็น

                     ทุกข์ครั้งใด ให้เห็น เช่นผู้ดู
                     ทุกข์หยุดอยู่ แค่ดู แค่รู้เห็น
                     หากถลำ เข้าไป เป็นผู้เป็น
                     ทุกข์ซ้ำเช่น โดนย้ำ ช้ำทวี

หลงอารมณ์

           หลงอารมณ์ จมมายา พาติดสุข
           รักสนุก ดิ้นรนหา มาสนอง    
           เหน็ดเหนื่อยหนอ วุ่นวายหนอ ขอหยุดตรอง
           โลกทั้งผอง กองทุกข์แท้ แก่ตนเอง    
                     ต้องวางได้ ต้องหยุดได้ ไม่ดำริ
                     มีสติ รู้ทัน ไม่ฝันต่อ
                     เพียงรับรู้ แค่รู้ เท่านั้นพอ
                     กิเลสท้อ ทุกข์สลาย หายไปเอง  
                                 
                     

กำพร้าเทียมๆ

              เยาวชน โดนกระทำ ให้กำพร้า
            พ่อแม่จ๋า โปรดศึกษา ลูกท่านก่อน
          ลูกเติบโต อย่างไร้ราก ย่อมจากจร
        ความเดือดร้อน ย้อนกลับแน่ รีบแก้เทอญ

ธรรมชาติเป็นเช่นนี้เอง

                     โอ้ชีวิต คิดไป ให้อนาถ
                  ธรรมชาติ นี่เป็น เช่นนี้หนอ
                  ดูเหี้ยมโหด ดูเกื้อกูล ให้เพียงพอ
                     ที่สุดก็ รอเวลา มาพรากไป

ฉันเป็นใคร?

                     ฉันเป็นใคร มาจากไหน ฉันไม่รู้
                   ตกจมอยู่ โลกธรรม ตามที่เห็น
                   เมื่อแจ้งธรรม นำสุข อย่างที่เป็น
                   จึ่งมองเห็น ความจริง ในสิ่งลวง

อ่อนนอก-แข็งใน

                     นิ่มนวล บนมวล หินแกร่ง
                   เข้มแข็ง แกร่งกล้า ท้าซอกหิน
                   เธออ่อนนอก แข็งใน ใช่ฑมิฬ
                   เพียงชีวิน รอดแล้ว แกล้วกล้าเกิน

กุหลาบสีส้มๆ

                       ส้มสดใส ใจปรารมภ์ ผลส้มสด
                    นึกถึงรส น้ำลายสอ อ๋อ..ผัสสะ
                    กระทบตา กระตุ้นใจ ไม่ลดละ
                    วงวัฏฏะ ปฏิจจะ พาเกิดกอ
                        เพราะสิ่งนี้ อิทัปฯ ดับสิ่งเกิด
                     แสนประเสริฐ ทรงพบ จบแล้วหนอ
                     วิวัฏฏะ พาสงบ พบสุขรอ
                     รู้ทันพอ พ้นทุกข์ได้ ใจเบิกบาน

กระเทียมเถา

               โอ้..กระเทียมเถา เติบโตเป็นสาว-โสภา
               จากกฤษดา มางามสง่า-บนค้างคอย
               ที่บ้านน้องหน่อย ได้ชื่นได้ชม-ชื่นใจ
               ไม่นานเท่าไหร่ ก็สวยสมใจ-จริงเอย

พยับหมอก

                    กลีบเบาบาง สว่างใจ ฟ้าคลายหม่น
                    ปลุกกมล ให้สดใส หายเศร้าหมอง
                    ให้ตื่นรู้ สู่หน้าที่ ที่ต้องตรอง
                    ต้องปกป้อง รู้รักษา หน้าที่ตน

ไม้กวาด

               อันไม้กวาด กวาดฝุ่น คุ้นๆอยู่
             แต่ไม่รู้ จักฝุ่น วุ่นอยู่หนา
             อยู่กับฝุ่น คุ้นกัน มั่นอัตตา
             ตัวกูหนา ยึดมั่น มันเอาตาย
                อยากละลาย ฝุ่นหนา ที่สะสม
             กลัวตกจม วัฏฏะ พาสยอง
             พอกันที โลกลีลา ไม่น่าครอง
             แสงธรรมส่อง ทางสงบ พบนิพพาน