นกกระเรียน....เพียรหาคู่....ชื่นชูจิต ชวนให้คิด....ยามชีวิต....หยุดเดินต่อ เคยเริงรื่น......กลับสลด.....รันทดท้อ นี่แหละหนอ..พอเผลอรัก..มักโศกแล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น