ดั่งแพรวไหม...ใช้ทอผืน...กำมะหยี่
พรมชั้นดี...ผลิใบอ่อน...อ้อนวัยใส
พริ้วยอดหญ้า...คราลมพัด...ระบัดใบ
ก็ซึ้งใจ...ลานดินดอน...ตอนน้ำลด
คือริมคลอง...ในตลาด...ที่บ้านเกิด
ยังบรรเจิด...ประทับจิต...มิต้องจด
งามพิสุทธิ์...สดสะอาด...แสนงามงด
ด้วยกำหนด...กฏสรรค์สร้าง...จากชั้นพรหม
เค็มก็อม ขมก็กลืน ชื่นชีวิต
ประหม่าจิต ปริศนา โลกาหนอ
สุขในหลง ปลดปลงแล้ว ยังเฝ้ารอ
ชาติหน้าหนอ ขอครองคู่ อยู่ด้วยกัน
สิ่งดีดี มีให้กัน นั้นหายาก
มีค่ามาก ดั่งรากฐาน การกุศล
อาจสืบมา แต่บรรพกาล บันดาลดล
พาหลุดพ้น ทุกข์นานา ผาสุขเอย
ด้วยข้อธรรม อำนวยพร เกิดกลอนนี้
จิตเปรมปรีย์ สัจจธรรม คำพระสอน
กลับให้น้อง พูนสุข ทุกข์จากจร
ดั่งคำพร ที่ส่งให้ สดใสเทอญ
แจ่มใสใน พระธรรม ฉ่ำชื่นจิต
นำชีวิต สุขสันต์ และหรรษา
ด้วยสัจจธรรม ที่องค์ พระสัมมา
ชี้ทางพา พ้นทุกข์ สุขเพิ่มพูน
*กระป๋องเปล่า เขย่าไป ไม่มีเสียง
สรรพสำเนียง คำขาน ที่หวานหู
เปรียบคนด้อย น้อยค่า ไม่น่าดู
จึ่งหดหู่ ดิ้นรนหา ค่าของตน
*ณ.วันหนึ่ง ซึ่งบาปเก่า บรรเทาบ้าง
บุญเคยสร้าง ได้เวลา ปรากฏเสียง
โหยมานาน ทะยานค่า หาใดเคียง
หลงในเสียง ว่าเลิศล้ำ ค้ำโลกา
*ข้างในพร่อง กระป๋องดัง ฟังก็รู้
ผู้เต็มอยู่ เสียงสงบ จบแล้วหนอ
คนยังขาด ประกาศหรู ทำชูคอ
อนาถหนอ น่าสงสาร ประจานตน
สู่อิสระ เสรี กุฏีสงฆ์
อาจเสริมส่ง บารมี ถึงที่หมาย
สัปปายะ สละโลก โศกมลาย
ลุจุดหมาย ได้นิพพาน ฉับพลันเทอญ
กราบหลวงพ่อ ผู้ก่อเกื้อ เอื้อเฟื้อยิ่ง
ขจัดสิ่ง มอมเมา เขลาทั้งหลาย
ให้รู้ตื่น คุณธรรม นำยกใจ
สังคมไทย ได้หลัก ประจักษ์จริง
ชีวิตเปรียบ ดั่งโลก ที่หมุนมา
ปะทะพา ดวงใจ ให้หมองเศร้า
ความทุกข์ท้อ ต่อสุขท้น ปนคลุกเคล้า
แสนอับเฉา คราวระทม ขมขื่นทรวง
ลงหลักปัก แน่วแน่ ไม่แส่หา
เรื่องยังมา ให้ต้องแก้ ต้องหวั่นไหว
เรียนธรรมะ เพื่อประจักษ์ ที่หนักใจ
ด้วยอาลัย ในหวง ห่วงผูกพัน
เพียรทำใจ ให้สดใส ให้เข้มแข็ง
ทนความแรง เหล่าอมิตร พิชิตขวัญ
เมื่อจิตนิ่ง สงบสู้ รู้ปัจจุบัน
รู้เท่าทัน มันคือเงา เขลาเหลือทน
ทุกวันนี้ พอใจตาม ความเป็นอยู่
พร้อมปรับกู้ วิกฤตใหม่ เมื่อปรากฏ
จิตสว่าง กระจ่างธรรม นำอนาคต
จึ่งหมดจด จบแล้วจาก อย่างงดงาม
ทุกข์ประจำ ในโลก ว่าโศกแล้ว
ยังไม่แคล้ว ทุกข์จร อาวรณ์หา
ต่อเมื่อแจ้ง สัจจธรรม พระสัมมา
ตั้งสัจจา อำลา วัฏฏะวน
วันคานธี คานธรรม ค้ำจุนโลก
พาหลุดพ้น วิปโยค โศลกหลาย
ให้ได้ใช้ เตือนตน พาพ้นอบาย
คุณมากมาย น้อมก้ม ประนมกร
"ข้ามถนน หนทาง อย่าวางใจ
จงจำไว้ ในคำ แม่พร่ำสอน
สะพานลอย คอยช่วย ไม่ม้วยมร
พึงสังวรณ์ สะท้อนใจ ไว้ให้ดี"
เจ้าลูกหมา น่ารัก ฟังแม่สอน
กลัวม้วยมร ใจสั่น ครั่นคร้ามจิต
เหลียวมองขวา มองซ้าย หลายความคิด
ขอใช้สิทธิ์ ปีนบันได โล่งใจเอย
ดอกหญ้าเอย เคยพริ้ว ริ้วระรอก
โอนเอนหยอก เงาระบัด ตะวันฉาย
ช่วยคลุมดิน ให้ชุ่มชื้น กว่าผืนทราย
น่าใจหาย ถ้าไม่เห็น เจ้าเช่นเคย
อายุยืน ยิ่งกว่า นกกระเรียน
ยิ่งพากเพียร กิจการ ดั่งดั้นเมฆ
สุขภาพกาย และจิต ฟิตชั้นเอก
เทพเจ้าเศก ให้ชื่อก้อง เกียรติเกริกไกร
