*กระป๋องเปล่า เขย่าไป ไม่มีเสียง
สรรพสำเนียง คำขาน ที่หวานหู
เปรียบคนด้อย น้อยค่า ไม่น่าดู
จึ่งหดหู่ ดิ้นรนหา ค่าของตน
*ณ.วันหนึ่ง ซึ่งบาปเก่า บรรเทาบ้าง
บุญเคยสร้าง ได้เวลา ปรากฏเสียง
โหยมานาน ทะยานค่า หาใดเคียง
หลงในเสียง ว่าเลิศล้ำ ค้ำโลกา
*ข้างในพร่อง กระป๋องดัง ฟังก็รู้
ผู้เต็มอยู่ เสียงสงบ จบแล้วหนอ
คนยังขาด ประกาศหรู ทำชูคอ
อนาถหนอ น่าสงสาร ประจานตน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น